Schub wederom Schub

Wij kunnen elkaar niet vergeten. Hoe warm de zomer ook wordt.

Aan velerlei wegen worden geplande werken op de lange baan geschoven, ook Schubje weet ervan mee te spreken. Voor de deur van haar huis heeft ze een klaptafel met een stoeltje ernaast geplaatst. ‘Iets om te doen,’ zegt ze dan. Het leven op de opengebroken straat zint haar best en met plezier ziet ze de afwezigheid van verkeer aan. Voor haar part mag het steeds zo blijven. Zonder langsrazende wagens, met de geur van opstuivend zand en het geluid van droogpiepende kinderfietsjes om de verlatenheid te onderstrepen. Vader en moeder zijn op vakantie. Er zit een tweede zit aan te komen, maar die is nog veraf. Dus is het enige wat Schubje vandaag doet, hangen. Rondhangen en voor de deur van het huis zitten met een sudoku puzzel, een stationsromannetje ('Een onvergetelijke droom') en een glas rode wijn in de schaduw van een fles rode wijn.

Lindsay Armstrongs 'Een onvergetelijke droom' ligt naast haar glas op het tafeltje. Op de plastiekerige omslag van het vergeelde ding trekt een man in slecht passend pak een jonge vrouw, temidden een jaren tachtig kantoor, naar zich toe. De duidelijk kleinere vrouw kijkt met een blik die het midden houdt tussen twijfel en paniek uit het tafereel, als een acteur die zich naar de camera wendt. Het realistische schilderijtje is van een zekere Jim Goldberg en heeft niets te maken met de inhoud van het wegwerpboekje.

De zon heeft haar ondergang ingezet en de schaduw van een boom valt reeds over Schubjes voeten. Ze zit graag in de zon, al is dat niet erg bevorderlijk voor haar huidgesteldheid. Af en toe spat een zweer open en pruttelt dan wat na op de huid, wat brandwondjes veroorzaakt. Maar Schubje houdt best van wat pijn op zijn tijd. In haar verbeelding ziet ze hoe de man op de omslag haar bij de bovenarmen naar zich toetrekt, met een ruk omgooit en over een zware feautuil smijt om haar langs achter binnen te dringen, ze heeft toch geen slipje aan. Door het hevige gestoot van de gemene man openen de puisten op haar dijen zich en wanneer zij schokkend klaarkomt druipen lichaamssappen vermengt met pus traag langs haar benen omlaag.

Een buurjongetje rijdt zich vast in het mulle zand, dat voor de wegenwerken in een hoopje aan de kant van de opengewerkte baan neergegooid werd en valt kort op de stoffirige straat. Als hij ziet dat Schubje naar hem kijkt, begint hij te huilen, goed wetend dat het geen pijn doet.