zondag, december 09, 2007

NK Poetryslam 2007

Zoals eerder reeds aangekondigd, trad ondergetekende afgelopen zaterdag aan op het NK Poetry Slam in Nederland. Ik strandde in de tweede ronde op de vierde plaats na in de eerste ronde door de jury de tweede plaats te krijgen toebedeeld en door het publiek de eerste -met voorsprong. Mag ik het dan gek vinden wanneer men mij ziet als een "Gekke Vlaming" die blijkbaar alleen vanwege diens exotische kwaliteiten wordt getolereerd?

Tot mijn vreugde vernam ik zonet dat Bernhard het uiteindelijk heeft gehaald. Een andere uitslag van de finale had mij licht verontrust. Goed zo Bernhard! Vreemd aan het hele poetryslamgebeuren is blijkbaar dat door de beperkte omvang van het reizende dichtersgezelschap dat de Nederlandse scene (spreek uit: Sien) bevolkt, het mogelijk is voor Bernhard om de finale te winnen van iemand die ik in de voorronde van de U-Slam reeds achter mij liet. Ik ben ongetwijfeld niet de enige in een vergelijkbare situatie.

Over twee dingen ben ik alles welbeschouwd niet te spreken:

1: De verder uiterst sympathieke organisatie kan volgend jaar om gastro- en economische redenen misschien overwegen om gewoon het tosti-ijzer boven te halen. Met een fris blaadje sla en een beetje mayonaise erbij kom je -mijns inziens- al een heel smakelijk eind verder dan de amorfe prut die mij achter de schermen verontrustend op de maag kwam liggen. Voor alle duidelijkheid: dit is hoegenaamd geen kritiek op de organisatie (fijne mensen, goede communicatie, vlot verloop).

2: Hagar Peeters hield geen steek, een mening die ik achteraf bekeken niet alleen ben toegedaan. Van de heer Pfeijffer en Chabot kregen mensen en dichters zo niet geweldige scores te zien, dan toch de nodige steekhoudende verklaring daarvoor. Niets daarvan bij Hagar. Misschien dat ze volgend jaar maar beter gewoon thuis blijft met een goed boek en een fles wijn. Blijkbaar kon het haar allemaal niet zoveel schelen en zouden zowel zij als het publiek erbij gediend zijn, mocht haar afwezigheid in de jury zich volgend jaar voltrekken.

Tot slot:
Gezien de titanische afstand tussen mijn woonstee en de locatie van het evenement, ben ik -nog voor de uiteindelijke finale- afgereisd zonder iedereen een hand te komen schudden: organisatie noch jury noch medekandidaten. Laat ik bij deze dus iedereen nog een fijne avond, een behouden thuisvaart en een boeiend seksleven wensen -zelfs Hagar.

dinsdag, oktober 23, 2007

Opensourcery

Met enige moeite ben ik aan de slag gegaan om enkele opensource beeldbewerkingsprogramma’s aan de praat te krijgen op mijn Mac. Het meeste is geen probleem gebleken, (Gimp, Inkscape). Scribus blijkt echter een hartelijke dobber. Laat ons eerlijk zijn, wie onder ons heeft er eigenlijk ervaring uit eerste hand met het compileren van de eigen informatietechnische toepassingen? Dat je daarvoor de betroffen compiler eerst moet zien te vinden en vervolgens enig benul hoort te hebben van hoe zo’n old scool textinterface wordt bediend, is niet vanzelfsprekend. Al zeker niet voor een technische nul zoals ondergetekende.
Gelukkig ben ik oud en opgegroeid in een tijd waarin DOS het voor het zeggen had en vader nog met hamer en beitel programma’s uit BASIC wist te houwen. Dat leek eeuwen geleden, maar het komt me bekend voor. Nu, voor voldongen feiten gesteld, merk ik nog maar eens hoe onder de vlot uitziende interfaces van onze tijd een moeras van onleesbare scripts, codes, opdrachten en lijsten ligt te borrelen. Maar zoals gezegd, het komt mij niet helemaal vreemd voor.
Alleen heb ik enorm zin gekregen in een aardige harde schijf om een volledige systeembackup te kunnen maken en op die wijze mogelijk fataal geknoei van mijnentwege ongedaan te kunnen maken. Het is nergens goed voor om angst te vertonen in het aanschijn van de techniek, maar het is ook nergens goed voor om zonder de nodige zekerheden alles door mekaar te gaan gooien:“ You got to back up your shit!”
Tot het zo ver (i.e. de aanschaf van een externe harde schijf) is, treed ik met de nodige voorzichtigheid mijn compilatie-/installatieonderneming tegemoet.

dinsdag, september 25, 2007

Snif

Het is wederom hoog tijd om nog eens een mededeling mee te delen, daar mijn berichtgeving de laatste tijd ernstig onbestaande begint te lijken. Wel, sinds ik u laatst schreef is een brede waaier aan wilde avonturen mijn deel geweest. De reden waarom ik daar vandaag haast niets over wens publiek te maken is de volgende: ik lijd momenteel ernstig aan wat het begin van een keelontsteking zou kunnen zijn. Maar, ontsteking of niet, ik kan mij niet ontdoen van de indruk dat iemand mijn keel aan het reinigen is geweest met in azijn gedompeld staalwol en veel ijver. Binnen een half uur verwacht ik een duidelijk antwoord van de dokter.

De laatste tijd ben ik heel wat streaming video aan het kijken geweest, twee interessante dingen om eens te bekijken zijn: de TED conventie waar ik op het werk van Ze Frank uitkwam. De link voert je naar de resten van zijn vlog, maar als je op deze link klikt kom je op zijn homepage.

De zon schijnt, ik voel mij kutterdekutkut.

woensdag, augustus 29, 2007

Levend en Wel

OK, ik heb mijn plichten aangaande dit blog de laatste tijd een ietwat verwaarloosd. Zeker. Ik heb ook niet echt veel uitgericht ondertussen.
In Juli trad ik aan op het TryOut festival in Gent en niet meer dan twee dagen geleden heb ik in Den Buster nogmaals een staaltje van mijn kunnen ten beste gegeven, niet geheel zonder resultaat. Als steeds was de marathon een fijne gelegenheid om up-to-date te geraken wat de staat van het huidige comedyklimaat in Vlaanderen betreft: geen grote wijzigingen te melden.
Ondertussen miste ik wel het optreden van de - naar eigen mening - beste groep van contemporain Vlaanderen: I Love Sarah. Met spijt in het hart kan ik wel stellen. Een vriend van mij had uit mijn mond de morele verplichting ontvangen om te gaan kijken. I Love Sarah heeft er een fan bij.
De liefde legt morgen haar laatste 'examen' af uit haar tweede zit.

Zo we zijn weer 'helemaal' bijgepraat, tot binnenkort.

dinsdag, juni 19, 2007

Gedoe

Veel gedoe, van velerlei aard.
Zo hebben wij ons de laatste tijd beziggehouden met het inrichten en bewonen van ons nieuwe appartement. Dat liep alles welbeschouwd best vlot. De loodgieter kwam al enkele kranen vervangen en zal -als alles goed gaat- nog deze week een nieuwe wasbak komen installeren.
Soms echter, lopen de zaken niet zoals gepland. Nemen wij afgelopen zondag, toen ik mijn hele open podium nog net op tijd heb weten af te blazen, zodat de artiesten niet voor niets van heinde en verre kwamen afgezakt, onderwijl kostbare energie, geld en tijd verspillend.
Of zoals gisteren toen wij een wasmachine gingen bestellen, met de opdracht deze aan huis te laten leveren. Toen ik voor alle zekerheid nog eens de maten opmat, laat op de avond, bleek de opening die voor de huidige wasmachine werd uitgespaard slechts 55cm te bedragen -gemeten van links naar rechts. (Haast) iedereen weet dat de standaardbreedte van een contemporain wasmachine (de meeste huishoudelectro tout court) 60cm bedraagt. Gruwel, ergernis, afgrijselijkheid.
Trouwens net nog bericht gekregen dat de levering van onze zetelhoezen met een maand werd uitgesteld.
Zo gaan die dingen.
Ik krijg soms een gloeiende rothekel aan hoe de dingen gaan. En dan wil een mens gaan zitten om niet meer overeind te komen.
Gisteren evenwel Ladybird Ladybird van Ken loach nog eens gezien. Dit in het achterhoofd, gaan de dingen nog van een spreekwoordelijk leien dakje voor mij en de mijnen.

dinsdag, juni 05, 2007

De tijd van tegenwoordig

Wel, er is heel wat aan de hand met mij momenteel.

Ik ben nogal druk aan het verhuizen geweest, dus heb ik vorige week verzuimd kond te doen van mijn prestaties op Zinderzlam in Utrecht. Laat ons eerlijk zijn, ik ben daar gaan winnen en heb als gevolg daarvan een kaartje op zak voor het NK (Nederlands Kampioenschap) poetry slam en kaartjes voor STOMP. (Wat uiteraard ten zeerste word geapprecieerd door mijn zelf en het zelf van mijn vriendin. Wij wilden beiden namelijk reeds enige tijd dit percussief spektakel eens aanschouwen. Als iemand ons daar mocht kunnen herbergen voor één nacht, dan willen wij aldaar maar al te graag ondergebracht worden.) Voor een uitgebreid verslag verwijs ik u graag door naar de site van Pom Wolf alwaar Kaatje W. een hoogst eigenhandig gepend verslag van de namiddag heeft neergesmeten.

Zoals gezegd, wonen wij ondertussen op de Kasteellaan te Gent. Na veel gezeul en onwaarschijnlijke avonturen met matras en tafel, is het nu toch gezelligheid troef en internetontvangst van 'heb je me daar een internetontvangst'. We denken momenteel na over de inrichting van ons 'vier hoog' en dan vooral over de plaats waar de piano komt. Mijn gitaar staat ondertussen netjes in de living, want ja: ik heb een gitaar! Voor de eerste keer in het bestaan van Peter Kluppels -ik weet ook dat het niet hoort om in de derde persoon over zichzelf te spreken, maar ach, een kniesoor die daaraan zijn hoofd stoot- bezit deze een waardig instrument en is hij vast van plan hier de nodige vaardigheid op te ontwikkelen om zichzelf niet publiek belachelijk te maken. Ik zeg altijd:"iedereen heeft een hobby nodig". Ik moet mijzelf daarvan niet uitzonderen, me dunkt.

Het is bijna zomer mensen, eens kijken of er nog kaarten zijn voor het Bluenoterecordsfestival.

woensdag, mei 16, 2007

Sinds Utrecht

Nog kort een foto van mijn overtuigende winst in Utrecht.

Ondertussen heb ik INTERNET (Clearwire y'all).
Ondertussen deed ik mijn begaaide best in de Arenberg. Swerts hemzelve doet er hier verslag van:
http://spinyopaat.blogspot.com/2007/05/sunshine-in-de-cinema-tom-helsen-in-den.html
Ondertussen is er een appartement in aanschaf: Kasteellaan Gent.
Ondertussen ben ik er nog steeds niet n geslaagd mijn wagen op het net te plaatsen: inderdaad, de prachtige Volvo 480 moet de deur uit.

Ondertussen wacht ik nog steeds op bericht van de VDAB of ik wel/niet (maar officieus gewoonweg wel) mijn cursus prepress bij hen mag komen volgen.
Ondertussen is het tijd geworden om het dessert voor deze avond te gaan kopen. Ik denk aan iets met chocolade, maar dat zien we nog wel.

vrijdag, mei 04, 2007

Winner

Wel, alleswelbeschouwd ben ik misschien toch niet de gedoodverfde loser die steeds zijn opwachting lijkt te maken aan de andere kant van de spiegel. Nee, toen ik namelijk afgelopen zondag mijn poëtisch beste beentje ging voorzetten in Utrecht op Zinderzlam, viel ik terstond in het ganse voorziene spectrum aan prijzen: na de eerste ronde ontving ik een stapeltje boeken als beloning voor mijn verdienstelijke verplichte nummertje (bij Zinderzlam wordt iedere dichter geacht een gedicht over de actualiteit te plegen), aan het slot van de namiddag werd ik nog beladen met de prijs van het publiek (twee tickets voor Meiskes en jongens in de Utrechtse stadsschouwburg) en die van de jury (honderd euro die ik dezelfde avond terug richting ouders heb laten afvloeien, daar ik hen veel verschuldigd ben).
Arnoud Rigter deed het duidelijk beter dan mij tijdens het battle gedeelte van het gebeuren, maar blijkbaar vond de jury het - wat mijn goedkeuring wegdraagt - nodig om de prestatie van de hele dag te laten doorwegen, waardoor ik met al het winbare ben gaan lopen. Het was echt mijn dagje wel, niet alleen won ik alles, ook wist ik een sigarettenpeuk achteloos vanop 6 meter in een rioolputje te stoten. Niet gesmeten, nee, weggekatapulteert met de middenvinger, als door een getormenteerde detective of een crimineel van lagere orde uit een filmenoir.
's Avonds nog gaan barbecueën bij de Zus ter gelegenheid van het doopsel van haar tweede zoon. Dat kwam mooi uit na een dag op de baan.

woensdag, april 25, 2007

Loser

Het is waar. Ik verlies. Haast altijd. En dan?
Afgelopen weekend was het best druk: vrijdag op Victoriadeluxe in Gent, zaterdag mijn eigen open podium tot een goed einde brengen en zondag het langverwachte Belgisch Kampioenschap Poetry Slam. Mijn aanwezigheid bij Victoria was ditmaal geen groot succes -wat het vorige keer wel was, het open podium in het Tonneke liep alleswelbeschouwd nog redelijk vlot en het BK... Wel, derdelaatst is niet meteen hetzelfde als een glansrijke overwinning of -laat ons eerlijk zijn- een eervolle vermelding. Na een lange dag met veel getreuzel nog enkele pinten gaan drinken en uiteindelijk teruggekeerd naar Mechelen -dankzij het bestuurderschap van Stijn Vranken. In Mechelen bleek de volgende ochtend na het ontwaken dat Vader Ubuntu aan de praat heeft gekregen-voor de niet ingewijden: Ubuntu is een Linux distributie (nvdr). Het is altijd fijn nog eens langs te lopen bij de Ouders.

De staat van het leven vandaag is als volgt:
Het leven dobbert verder, de zon schijnt en overal lopen mensen vrolijk gillend. Ik durf nog alleen buiten komen met mijn mp3-speler op: Four Tet, Gang Starr, Art Blakey, Autechre. De weelde aan ergerniswekkende opgewektheid is onstuitbaar. Ik zie mij verplicht het lichaam deze week met niet aflatende weemoed van hier naar nergens en terug te slepen, de ogen zo weinig mogelijk opslaand. Stop deze vrolijkheid. Beëindig dit goede weer. Roep de vakantiestemming een halt toe.
Ik Kijk. Ik zie. Ik huil.

maandag, maart 26, 2007

Egger

Wel wel,
Vrijdagavond was ik fysiekelijk aanwezig ten overstaan zo'n 450 inwoners van Scherpenheuvel en ruime omgeving. Ik stond daar op het podium van CC Den Egger en deed wat er van mij verwacht werd. Het geheel werd aaneengezeverd door Geert Dewael (spelling niet gecontroleerd). De headliner was Nigel Williams, enkel de spectaculaire show van IGOR -oftewel Filip Heyaert- scheidde mijn optreden van dat van Nigel. Backstage kreeg ik te horen dat het niet erg vlotte met het aantal optredens dat Igor op de kalender heeft staan, wat krankzinnig is. En wel omdat Filip Heyaert met recht en rede één van 's lands grappigste mannen mag worden genoemd. Zeker genomen de ukeleletergende finale -en de daverendheid van het applaus waarmee de man afgelopen vrijdag uitgeleide werd gedaan - is de beperkte (media)aandacht die hem te beurt valt een aanfluiting te noemen.
Mensen, zo gij de kans krijgt: gaat en ziet dit fenomeen NU!
Voor Nigel hoef ik geen lans te breken, Nigel heeft mijn hulp niet nodig.
En op de keper beschouwd: wie is er eigenlijk wel van mijn hulp gediend?
Terloops: geweldige artiestenbegeleiding in Den Egger, fijne selectie smakelijke broodjes

dinsdag, februari 27, 2007

Art meets Comedy

Een tijdje geleden werd mij gevraagd iets te doen op Art meets Comedy in het MSK van Antwerpen. Dat heb ik afgelopen zondag dan ook gedaan. Het was een gematigd succes mag ik wel zeggen. Toegegeven, ik had een tekstje geschreven van net 15 minuten lengte. 15 minuten, als ik het tegen een belachelijke rotvaart voorlas wel te verstaan. Dat was duidelijk niet naar ieders smaak. Al heb ik enkele (3 nvdr.) mensen toch redelijk hard zien lachen. Op een totaal van 40 -gespreid over de ganse namiddag, is dat wel bedenkelijk weinig natuurlijk. Hey, er kan niet van mij geëist worden dat ik mij bij elke publieke verschijning van mijn toegankelijkste kant laat zien, toch?
Iemand gaf mij na afloop te kennen dat het allemaal nogal tweedimensionaal bleef: NO SHIT SHERLOCK !!!! Dat was wel degelijk de bedoeling. In theorie had ik evengoed een casetterecorder kunnen neerpoten om die tekst af te spelen: het is uiteindelijk gewoon het ongeïnteresseerd voorlezen van een gefingeerd artikel over een kunstwerk. Een manier van voordracht die ik trouwens op bijzonder afstotelijke wijze heb leren kennen in mijn studententijd. Ach ja...
(Voor de liefhebbers: ik ben nog even iets gaan eten in de Entrepôt du Congo, aan het Zuid in Antwerpen. Sinds er niet meer gerookt mag worden, daar waar eten word opgediend, is het eetgedeelte blijkbaar op de eerste verdieping komen te liggen. Fijne, lederen stoelen en roestvrijstalen lijkschouwerstafels staan er op een houten vloer. Door de vensters: zicht op de parking van het Zuid. En dan: smakelijk salade met kippeblokjes tegen een democratische prijs. Mooi zo.)
Nee, voor diepmenselijke hartelijkheid van mijnentwege naar publiekenswege is het beter even af te zakken naar den Buster, nu zaterdag (3/3/2007). Ik zal daar ondermeer een verhaal vertellen over een bakker en de slechtste vissersmop uit de geschiedenis van de vissersmop.

dinsdag, februari 06, 2007

Zozo

Nog even kort nieuws van het front.
Mijn Volvo heeft weer kuren. Ik doe donderdag in de Arenberg in Antwerpen het voorprogramma voor Mustafa Stitou, mijn tekst voor art meets comedy (laatste zondag van februari in he museum voor schone kunsten, eveneens in Antwerpen) is bijna rond en ik ben nog aan het uitdokteren wanneer ik volgend jaar de Arenberg ga onveilig maken. Want -dat was hier nog niet gezegd: na mijn redelijk fantastische optreden op het Arenberg-open-podium van januari, heb ik de kans gekregen om tegen volgend jaar iets omvangrijkers op diezelfde planken te krijgen. Ik weet ook al ongeveer hoe het er uit gaat zien, maar er kan nog vanalles gebeuren natuurlijk. Hoe dan ook: ik mag dan wel werkloos zijn, met de carrière loopt alles best.