De vakantie was al 's avonds na het werk begonnen en toen hij om drie uur in de namiddag eindelijk opstond, leek hem dat een gepast begin. Hij had zich voorgenomen om het gras af te rijden, maar door de plotse regenval kwam daar -zoals altijd- weer niets van terecht. Neerslag behoeft nochtans geen tegenslag te zijn en met frisse moed had hij zich dan ook voor de TV neer geplant. Zulks deed hij wel meer.
Zelden echter was het zoals nu uitgelopen op een veertiendaags verblijf in de steeds plakkerigere zetel die slechts werd verlaten om voorraden in te slaan en de hoogstnodige bezoeken aan de wc af te leggen. Niemand was hem komen bezoeken, niemand had geïnformeerd hoe het met hem ging. Geregeld had hij zich in het verloop van de laatste weken afgevraagd of dit het hoogst bereikbare geluk was. In 66,66% van de gevallen had hij die vraag positief beantwoord. De overige 33,33% had hij nagelaten een bewust antwoord te formuleren. In de plaats daarvan werd meestal besloten om een pizza te bellen. Hij vond het heel prettig om een pizza te bellen. Als hij dronken genoeg was, beeldde hij zich steevast in dat er inderdaad een pizza de hoorn opnam. En dan bedacht hij hoe die pizza, met een noord-afrikaans accent, druipend van de olijfolie zijn bestelling opnam. De plannen voor zijn twee weken durende vakantie waren anders eenvoudig geweest. Eindelijk beginnen sporten, de logeerkamer behangen en natuurlijk eindelijk dat gras eens maaien dat ondertussen al boven de vensterbank uitstak. Maaien was niet echt het goede woord. 'Gekapt' leek hem correcter. Daar kon hij beter gewoon iemand voor betalen, bedacht hij. Met enige weemoed keek hij op de klok. Nog 13 uur en 16 minuten te gaan.
DIt wordt niks. Het wordt niets met mij. Ik zal blijven aanmodderen, zoals mijn ouders en de ouders van mijn ouders, bankliggende nietsnutten met grootse plannen die met elke seconde van hun zanderige bestaan een beetje meer toegeven dat ze hier niets te zoeken hebben. Maar wacht, niet getreurd, er is nog vier liter voorgemengde wodka-orange. Morgen zal zwaar zijn, misschien meld ik me beter ziek...
woensdag, augustus 02, 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten