Ziehier het zicht dat mij vorige week ten deel viel bij het huwelijk van een vriend. Ik wens iedereen een windmolen achter de tuin.
Kijk, mijn geheugen is een zeef. Met dit in het achterhoofd bedacht ik deze constructie om mijn gesproken woord voor eigen gebruik op te nemen om vervolgens in eigen oor af te spelen tot alles er als in steen gebeiteld in zit. Drukte. (Eén van de volgende dagen zal ik het plaatje eens in de juiste richting aanbrengen.)
1 opmerking:
laat die constructie maar zo, lieverd.
een cyberwandelende pita is al lui genoeg zonder diens hoofd een kwartslag naar links te slaan.
Een reactie posten