Inderdaad, het gaat de laatste tijd goed met me en de aandrang om te schrijven blijft daardoor veelal achterwege. Ook ditmaal zal ik het niet al te lang maken. Maar dat kan niemand tot grote ergernis strekken, dacht ik zo. Katten kwelen in de achtergrond, delen af en toe een rake klap uit. Een enkele gargantueske spin durft zich al eens in de badkuip aandienen. Ik ruik herfst. Dat stoort mij voor geen klein bemeten millimeter.
Morgen een halve dag arbeid om op tijd de reis naar het verre Amsterdam aan te kunnen vatten. Vergezeld van twee dichters in mijn Volvo 480 TURBO (met sinds kort lichtgeraakte velgen aan de rechterzijde, vervloekt weze Antwerpen en haar hoge trottoirs.) Eens kijken hoe lang ze het uithouden met mijn lijfgeur en mijn collectie minimale electro en Venetiaansche Schnaren. Ik heb nog niet het nodige selectiewerk verricht. Er is geen playlist om van te spreken, zeg maar.
Nog interessant nieuws? Niet echt. Alleen heb ik vorige week tot mijn bijstere ontstelling gemerkt dat ik de eerste drie afleveringen van TIME TRUMPET heb gemist!!!!!!!!!!!!! Ik ruik u denken:"Wat! Al drie weken? Heeft die man dan geen respect voor al wat heilig en cutting edge is in comedy, dat hij dit geniale stuk televisie van niemand minder dan ARMANDO IANUCI zomaar laat voorbijglijden?" U heeft gelijk, ik voel mij niet enkel beschaamd door het gebrek aan respect dat ik hiermee toon voor de maker van The Friday Night Armistice en The Saturday Night Armistice, die voor altijd het gezicht van de satire met salpeterzuur hebben getekend, nee, vooral voel ik mij bedroeft vanwege de uren luidop lachen die ik met mijzelf had kunnen delen. Snif. Mea Culpa, en nog niet zo'n klein beetje.
Als een doekje voor het bloeden ga ik vanavond om 23.00 u voor mijn TV gekluisterd zitten. Pint in de hand en proberen om niet door mijn neus te proesten. Princess Diana Forever...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten