Snif

Na anderhalve maand dolle pret ben ik niet langer welkom bij De Blauwe Peer.

Check het uit !

Asloze wielen van Sbarro. Niet alleen motoren en auto's, maar nu ook de fiets.
Volgende foto's zijn afkomstig van het Amerikaanse patentagentschap:

Even tussendoor

Binnen enkele weken ga ik elders bloggen, op mijn stageplaats nota bene. Omdat dat moet, zullen mijn bijdragen daar aanzienlijk couranter zijn dan hier het geval is.
O ja, wij hebben hier, in de garage, een fiets. Die is twee weken geleden eigenhandig door mij hersteld en gisteren al even eigenhandig terug de vernieling ingereden.
De provincie Antwerpen rukt op, vanaf dit jaar is die in Gent nu ook vertegenwoordigt door Sammy Deburggraeve die her en der opduikt in het straatbeeld.
De volgende weken/maanden werpen wij ons op de cultuur:
Veerle Malschaert met Supermarkt Malschaerts gaat in première.
Zelf moeten we maandag 13 oktober naar Leuven om zelf op te treden.
Peter de Graef komt ook naar de vieze gasten met Inside Stories.
Geert Ooms staat op de Nachten.
Zo.

Soms zie ik dingen / Peter beveelt warm aan

Twee weken geleden op dinsdag was Scroobius Pip al eens in het land. In Oostende meerbepaald. Dit weekend treed hij aan op Pukkelpop. Zoals mensen die deze blog bij tijd en wijle onder ogen krijgen misschien wel weten, is de man naar mijn bescheiden mening een niet te onderschatten kracht. Een frisse wind in de hip-hop die iets te vertellen heeft en dat goed doet. In het Engels dan nog wel, echt Engels Engels. Niks Amerikaans. Iedereen die mij deze week wist te vertellen dat ze naar Pukkelpop trekken, heb ik dan ook op het hart gedrukt deze kans niet te laten schieten. Weet u, ik had van de man(nen) al enkele dingen gehoord op Myspace en gezien op Youtube, en dat was niet van de poes. Maar in het omgebouwde stationslokaal van Oostende bleek de man nog een pak indrukwekkender. Sterke présence, en zware, dansbare beats van Dan le Sac.
Tijdens de Gentse feesten heb ik trouwens Steven H nog eens aan het werk gezien en er zouden ergens op het net teksten van hem circuleren. Ik zou die graag eens lezen want ik begrijp niet veel van zijn Westvlaams. Op podium spreken we echter wel van een fluxusistische/dadaëske prestatie.
De vakantie zit er voor mij nu al een weekje op en het feit dat vandaag een verlofdag is, is een uiterst welkom geschenk. Een hele dag niets gedaan behalve wat olympiaden meepikken en zelf een eindje gaan lopen. Mooi zo. Thou Shalt Always Kill.

Vakantie

Inderdaad, het is zowaar vakantie. Het begin van die vakantie valt ook samen met het begin van de Gentse Feesten. Nu zijn die feesten niet meteen het middelpunt van mijn leven zoals dat bij enkelen wel het geval is. Maar nu ze hier zijn kijk ik graag even naar de programmatie op zoek naar mogelijk boeiende -gratis- optredens. Voorlopig staat al vast dat ik aanwezig zal zijn:
vandaag, vrijdag de 18e (terwijl de feesten officieel pas zaterdag van start gaan) in de Kinky Star om Steven H aan het werk te zien en natuurlijk kijken wat de Showarma Crew ervan bakt (represent Mechelen).
Maandag de 21e ga ik met hare Godtelijkheid naar Belcanto/Vitalski/Lady Angelina om daar te zwelgen in pathetiek en café-orgel.
Zaterdag de 26e is het dan tijd voor Black Cassette, met Jani Jani achter de drums! Inderdaad dé Jani Jani (Jeroen) van het door mij een nog steeds warm hart toegedragen I Love Sara. Ik heb het al even gecheckt op Myspace en het klinkt niet zo verassend als I.L.S. maar genomen de ingezetenen van Black Cassette verwacht ik live toch spektakel.
Wat het programmaboekje van de Kinky Star betreft: Pingwim maakt dan misschien leuke electrodeuntjes, maar iemand moet de man toch duidelijk maken dat hij beter niet te dicht in de buurt van opmaakprogramma's komt. "Trop is teveel en teveel, c'est trop." Om een groteske belgische politicus (fout?) te citeren.

Nog een paar korte updates:
Sinds gisteren is er TV op de Mac van ondergetekende, en wel digitale één en Canvas.
In het verlengde daarvan hebben we ook toegang tot een aantal DAB zenders (woehoe!! Klara Continuo)
Ik heb net enkele boeken gelezen en heb dientengevolge een kleine correctie moeten aanbrengen aan mijn huidige kijk op het Nederlandse literaire klimaat. Bij deze geef ik dan ook toe dat Arnon Grunberg niet een volledige non entitty is als auteur.
Mijn eerste Dave Eggers viel enorm mee (A Heartbreaking Work of Staggering Genius).
Maar bij uitstek het boeiendste, meeslependste en humoristische was wel Jonathan Safran Foers Extremely Loud & Incredibly Close. Het heeft lang geduurt vooraleer er iets van Foer eens niet uitgeleend was in de bib (het stond namelijk al lang op mijn lijstje).

Mijn vakantie -de komende drie weken- is niet gepland, en het is nu een beetje uitkijken om alle dagen op een prettige manier te vullen. Voorstellen zijn altijd welkom.

Vanavond is er quiche.

optreden

Volgende week is het zover, dan speel ik mijn 'knuffel' nog eens. 26 juni om 21.30u. De technieker is naar ik verneem overwerkt en nu is het nog maar de vraag of daar binnen het korte tijdsbestek dat ons nog rest, een mouw naar behoren aan gepast zal worden. Anders zal ik zelf op play en pauze moeten drukken.
Wel spijtig, want ik heb net een handige cuelijst opgesteld. Zo van: hier op play drukken, hier het licht aansteken, op dit moment mogen de tijgers losgelaten worden, etc... mogelijk is al deze moeite dus voor niets geweest.
Ik heb nog altijd niet in ernst de hele voorstelling doorgenomen, maar ik ga er van uit dat mij dat nog wel zal lukken. Verder ben ik vandaag ook een foto gaan nemen van een nietszeggend stukje vandalisme. Dit in het kader van een stageverslag waarvan besloten werd dat het niets bijdraagt aan de overigens schabouwelijke kwaliteit van deze blog. Dus is deze foto waarschijnlijk het enige wat u er hier van zal terugvinden.
 
Geniet nog van het weer, want volgens buienradar.nl ziet het er de volgende uren nog goed uit.
O ja, nog twee foto's van dingen die ik zag.
1) Een Turkse kapper (let op de straatnaam)

2) Een bestelwagen

Onlangse gebeurens

Is het dan niet altijd de bedoeling recente gebeurens aan te kaarten op een blog? Natuurlijk, zo ook ditmaal. De Luikse uitstap waarvan hieronder enkele foto's werden geplaatst was een zeer opbeurend evenement. Ik was samen met een aantal andere vlaamsche dichters uitgenodigd om 'les 24h du slam' te voorzien van een uurtje nederlandstalige poetische weergaven. Dit hebben wij naar best vermogen voltrokken. Aangezien we er een uitstapje van hadden gemaakt waren wij reeds van de avond voor het vereiste aantreden ter plaatse. Luik is voor het weinige dat ik er van mocht zien een meer dan aangename verblijfplaats. Veel water, een haast grootstedelijk gevoel en uiterst vriendelijke inwoners. Dit is natuurlijk gebaseerd op een uiterst kort en geografisch niet-representatief monster van de gemeente, maar toch... Zeker de overnachting ten huize Simon Médard wist ons te verblijden. Vooral de aanwezigheid van een onnoemelijk schattig katje wist mijn vriendin tot haast puddingachtige viscositeit te verzachten.

Ons uitje (lelijk woord (red.)) viel midden in mijn stage bij een Wondelgemse drukkerij waarvan ik binnenkort een gedegen verslag hoor te maken. Dat zal ik misschien ten dele wereldkundig maken, al moet ik mijzelf daar nog eens ernstig het hoofd over breken. Het is niet altijd even verstandig professionele wederwarigheden al te vrij en blij neer te pennen, het ooit verwerven van een betrekking indachtig.

Tot slot.
Goed nieuws, er was mij een optreden beloofd in de Bijloke voor de studenten drama. Dat optreden werd verzet van 8 mei naar 26 juni. Dat betekent dat ik de daaropvolgende dag vrijaf heb en dus zonder probleem een stuk in mijn kraag kan drinken. En dat vooral door de wijziging van lokatie, nu ik mijn ding moet doen bij De Vieze Gasten is er een bar die niet moet sluiten om 23u. Het feit dat er meer publiek zal zijn en de vlottere technische ondersteuning worden door mij ook in dank aanvaard.

Liège

Inderdaad, Luik.
Alwaar we werden opgewacht door een montere, van effect voorziene Guy Seret.



En even later wederom op de gevoelige digitale plaat werden gezet tijdens een zeer smakelijke culinaire stonde.

Sinds lang zie ik u graag

Zo, even samenvatten: pasen was een succes op het gebied van eieren rapen, de Brita is al aan een eerste filtervervanging toe, mijn start-to-run-programma zit er al op (op naar de 10 km) en frituur de kaai is géén aanrader. De bediening was in al haar gevorderdheid van jaren niet in staat de eigen waren naar behoren bij naam te noemen en de kassa leek wel een onoverkomelijke hindernis. Verder was het interieur stellig te hip in verhouding tot de toch wel boers aandoende flatscreens die er hangen. Tot daar aan toe, moeilijkst te verkroppen is de lage kwaliteit -lees wakheid- van de aangeboden frietelijkiteiten.
8 Mei is de datum voor mijn eerstvolgende podiumverschijning. Bijloke Gent, lokaal L4. De mate waarin ik mij voor het overige bezighoudt met het volgen van een opleiding dtp is wisselend. Deze week op bezoek bij een drukkerij. Inderdaad mijn leven lijkt soms een aaneenschakeling van heroïsche heldhaftigheden die hun gelijke niet kennen. Bij tijd en wijle is het dan ook goed een klein beetje gas terug te nemen. Door naar een filmpje te zien bijvoorbeeld, ik stel voor om 'Il y a longtemps que je t'aime' eens te gaan zien. Hier en daar misschien een beetje voorspelbaar, maar mooi gespeeld en netjes in de hand gehouden drama.

Het is ondertussen weer een tijdje geleden -als altijd- dat ik nog wat van me liet horen. Vieze Geile Knuffel werd heel goed onthaald. Zo mag ik volgend jaar mijn Knuffel nogmaals loslaten op een hopelijk talrijker publiek in de Arenbergschouwburg. Want inderdaad, de opkomst liet wat te wensen over. Vooral op vrijdag was de echo in de zaal een beetje teleurstellend en niet echt bevorderlijk voor een spetterende prestatie. Desalniettemin was de lach niet van de lucht. We kunnen niet anders dan de mensen beklagen die er niet bij waren om dit historische spektakel te aanschouwen. Aan de andere kant is er nu een groep mensen die aan hun kleinkinderen zal kunnen verhalen over die eerste keer dat ze Peter Kluppels een zaalshow zagen verrichten voor een spreekwoordelijke lege zaal.
Aan de hele onderneming heb ik trouwens nog een optreden overgehouden dat hoort plaats te vinden in de Bijloke in Gent. Het voelt een beetje vreemd om als -strikt genomen- amateur voor een zaal vol acteurs en aanverwante te gaan staan. Dat is namelijk de bedoeling: een optreden voor mensen die een dramaopleiding volgen.
Verder gaat alles zijn gangetje: pasen komt er aan, ik sta elke dag op om zes voor zes en ben thuis om half zeven des avonds, het irritante zwevende Acer-balkje is uit de lijst met opstartprogrammas gehaald, er is een Brita in ons bezit en morgen ben ik door mijn start-to-run programma heen en kunnen we frietjes gaan eten in frituur De Kaai die dan de deuren en de frietketels opent. 

Premiere

Inderdaad, morgen is het eindelijk zover. Mijn Vieze Geile Knuffel gaat in premiere. Gisteren en vandaag werd de laatste hand gelegd. Nu de techniek op punt staat en de laatste plooien zijn gladgestreken, voel ik mij helemaal klaar om te tonen waar al die geïnvesteerde tijd nu juist goed voor was. Het wordt iets. Iets goeds.

Zo

Spijtig, maar de Rikke zal er zaterdag niet bij zijn in de Arenbergschouwburg (al had ik de Rikke dat al wel gezegd en mensen aangeraden om die reden op zaterdag te komen kijken, ach ja, de wondere machinaties van de culturele sector...).
Morgen en overmorgen wordt er alleszins als een bezetene door mij gerepeteerd om alles vlot te laten verlopen. De laatste puntjes op de i zetten: een beetje vertrouwd raken met de technische omkadering en dat soort zaken. Op dit moment heb ik er wel een goed oog in. Die mening is onderhevig aan emotionele schommelingen en dat weet ik. Ik moet mezelf dan ook een beetje in de gaten houden, paniek kan ik momenteel even hard missen als een scheenbeenvliesontsteking. Verder loopt alles van een leien dakje: mijn opleiding prepress is begonnen, vanavond eet ik pasta met pesto na vier maal acht minuten te hebben gelopen onder de niet altijd even enthousiaste aanmoediging van Evy Gruyaert.

Slechte ideeën

Het is meestal een slecht idee om te schrijven wanneer het slecht gaat met een mens. Pijnlijk, geen ander woord geeft zo juist weer hoe het mij verliep bij de tweede volle tryout van mijn programma Vieze Geile Knuffel. Vol is trouvens een overstatement in dit geval. Het is niet mijn bedoeling een avondvullend programma van tien minuten te brengen, maar op avonden als deze is dat volstrekt te begrijpen. Het is namelijk hoegenaamd niet prettig om te worden aangestaard als een voorbijrijdende trein door een wei vol verstandelijk uitgedaagde lama's. Dan gooit iemand er al eens vroegtijdig het bijltje bij neer.

Ik zie mijzelf niet als iemand die bij het minste obstakel opgeeft, maar zo leuk als het voor alle aanwezigen in de Bal Infernal was een maand geleden, zo tergend onprettig is de avond gevuld geweest vandaag. Och, laat ons vooral de schuld niet bij het publiek leggen, dat is te gemakkelijk. Laat ons gewoon voor deze keer stellen dat bezoekers van de Hotsy Totsy al zo spitsvondig en interessant zijn dat ze hun leven zonder mij zinvol kunnen vullen. Lucky bastards. Kon ik dat ook maar.