Blubber ja. Mijn al zo tere ego heeft nog maar eens een kaakslag mogen ontvangen. Mijn gedichten zullen dit jaar niet hun opwachting mogen maken op de Nachten. Ze werden nog niet ‘rijp’ genoeg bevonden.
Ergens tussen gevoelens van jaloezie en onrecht adem ik niet langer vanuit de bodem van mijn buik. Soms krijg je het gevoel dat zowat iedereen rondom je maar een derde moet doen van wat jij presteert om dubbel zo ver te staan. (Steek die witte konijnen in uw f*cking pruim.)
Ik moet mij niet zo opwinden. Ik ga gewoon voor de ‘lifetime achievement award’, zoals bij de Oscars: “OK, we kunnen er niet omheen: u hebt een wezenlijke bijdrage geleverd aan uw vakgebied en aangezien u op het punt staat de pijp aan Maarten te geven is dit het ideale moment om u in de bloemetjes te zetten en ons geweten te sussen. Sorry trouwens dat we elk jaar steevast de voorrang hebben gegeven aan toevalstreffers, maar bij deze bieden we u van harte dit doekje voor het bloeden aan. Zo, nu kan u gelukkig sterven. Opgepast voor het trapje...”
Val dood.
Nee, echt:
Val dood.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
kluppels slaag u erdoor, monter u op. laat niet zo op u kop zitten.
het lukt wel en opgeven doen alleen eendagsvliegen.
Ik was niets anders van plan.
Een reactie posten