Wel, alleswelbeschouwd ben ik misschien toch niet de gedoodverfde
loser die steeds zijn opwachting lijkt te maken aan de andere kant van de spiegel. Nee, toen ik namelijk afgelopen zondag mijn poëtisch beste beentje ging voorzetten in
Utrecht op
Zinderzlam, viel ik terstond in het ganse voorziene spectrum aan prijzen: na de eerste ronde ontving ik een stapeltje boeken als beloning voor mijn verdienstelijke verplichte nummertje (bij
Zinderzlam wordt iedere dichter geacht een gedicht over de actualiteit te plegen), aan het slot van de namiddag werd ik nog beladen met de prijs van het publiek (twee tickets voor
Meiskes en jongens in de Utrechtse stadsschouwburg) en die van de jury (honderd
euro die ik dezelfde avond terug richting ouders heb laten afvloeien, daar ik hen veel verschuldigd ben).
Arnoud Rigter deed het duidelijk beter dan mij tijdens het
battle gedeelte van het gebeuren, maar blijkbaar vond de jury het - wat mijn goedkeuring wegdraagt - nodig om de prestatie van de hele dag te laten doorwegen, waardoor ik met al het winbare ben gaan lopen. Het was echt mijn dagje wel, niet alleen won ik alles, ook wist ik een sigarettenpeuk achteloos
vanop 6 meter in een rioolputje te stoten. Niet gesmeten, nee, weggekatapulteert met de middenvinger, als door een
getormenteerde detective of een crimineel van lagere orde uit een filmenoir.
's Avonds nog gaan
barbecueën bij de Zus ter gelegenheid van het doopsel van haar tweede zoon. Dat kwam mooi uit na een dag op de baan.
