Afgelopen zaterdag heel lang in "de zotte morgen" in Waregem gezeten. Pijn in de ogen van de rook en de verveling. Uiteindelijk doorgestoten naar de finale in cc "de schakel" om daar met twee stemmen (113-111) het onderspit te delven tegen Sacha De Backer. Naar huis met een boekenbon van 100€ en een uitnodiging voor de nationale gedichtenslag in Brussel (ergens in april). Meer valt daar niet over te zeggen.
Vrijdag sta ik in Antwerpen voor de OLV kathedraal in een tent. Dat spreekt mij al een heel pak meer aan, ik ben niet goed in competities en examens. Nu ja, wedstrijden zijn blijkbaar een noodzakelijk kwaad geworden in het huidige literaire en bredere sociale klimaat.
Andere boeg:
Op het kerstfeestje van de familie word een ruilcadeau systeem gehanteerd. Mijn spaarpothond van Zsa-Zsa Rouge was zeer gewild, ook door mij. Uiteindelijk heeft mijn neef zijn handen erop weten te leggen. Ik dus naar huis met een stel Leffes, Leffeglazen en crack nuts.
Vrolijk kerstfeest.
dinsdag, december 26, 2006
vrijdag, december 08, 2006
Blubber
Blubber ja. Mijn al zo tere ego heeft nog maar eens een kaakslag mogen ontvangen. Mijn gedichten zullen dit jaar niet hun opwachting mogen maken op de Nachten. Ze werden nog niet ‘rijp’ genoeg bevonden.
Ergens tussen gevoelens van jaloezie en onrecht adem ik niet langer vanuit de bodem van mijn buik. Soms krijg je het gevoel dat zowat iedereen rondom je maar een derde moet doen van wat jij presteert om dubbel zo ver te staan. (Steek die witte konijnen in uw f*cking pruim.)
Ik moet mij niet zo opwinden. Ik ga gewoon voor de ‘lifetime achievement award’, zoals bij de Oscars: “OK, we kunnen er niet omheen: u hebt een wezenlijke bijdrage geleverd aan uw vakgebied en aangezien u op het punt staat de pijp aan Maarten te geven is dit het ideale moment om u in de bloemetjes te zetten en ons geweten te sussen. Sorry trouwens dat we elk jaar steevast de voorrang hebben gegeven aan toevalstreffers, maar bij deze bieden we u van harte dit doekje voor het bloeden aan. Zo, nu kan u gelukkig sterven. Opgepast voor het trapje...”
Val dood.
Nee, echt:
Val dood.
Ergens tussen gevoelens van jaloezie en onrecht adem ik niet langer vanuit de bodem van mijn buik. Soms krijg je het gevoel dat zowat iedereen rondom je maar een derde moet doen van wat jij presteert om dubbel zo ver te staan. (Steek die witte konijnen in uw f*cking pruim.)
Ik moet mij niet zo opwinden. Ik ga gewoon voor de ‘lifetime achievement award’, zoals bij de Oscars: “OK, we kunnen er niet omheen: u hebt een wezenlijke bijdrage geleverd aan uw vakgebied en aangezien u op het punt staat de pijp aan Maarten te geven is dit het ideale moment om u in de bloemetjes te zetten en ons geweten te sussen. Sorry trouwens dat we elk jaar steevast de voorrang hebben gegeven aan toevalstreffers, maar bij deze bieden we u van harte dit doekje voor het bloeden aan. Zo, nu kan u gelukkig sterven. Opgepast voor het trapje...”
Val dood.
Nee, echt:
Val dood.
Abonneren op:
Posts (Atom)